تفال به حافظ امروز آدینه 6 آبان ماه 1401
به گزارش وبلاگ فناوری و تکنولوژی، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.
ای قصه بهشت ز کویت حکایتی
توضیح جمال حور ز رویت روایتی
انفاس عیسی از لب لعلت لطیفه ای
آب خضر ز نوش لبانت کنایتی
هر پاره از دل من و از غصه قصه ای
هر سطری از خصال تو و از رحمت آیتی
کی عطرسای مجلس روحانیان شدی
گل را اگر نه بوی تو کردی رعایتی
در آرزوی خاک در یار سوختیم
یاد آور ای صبا که نکردی حمایتی
ای دل به هرزه دانش و عمرت به باد رفت
صد مایه داشتی و نکردی کفایتی
بوی دل کباب من آفاق را گرفت
این آتش درون بکند هم سرایتی
در آتش ار خیال رخش دست می دهد
ساقی بیا که نیست ز دوزخ شکایتی
دانی مراد حافظ از این درد و غصه چیست
از تو کرشمه ای و ز خسرو عنایتی
توضیح لغت: دل کباب: دل سوخته
تفسیر عرفانی:
ای که صحبت کردن از بهشت فقط حکایتی از کویت است و توضیح زیبایی پریان روایتی از زیبایی رویت است. در مفهوم این شعر می توان گفت هر آن چه که در عالی ترین درجات جهان و عقبی وجود دارد، نشانه ای از وجود معشوق است چرا که معشوق از همه چیز برتر و بالاتر است. در ادامه نیز باید گفت دلشادگان دوست که در آرزوی ملاقات روی او به سر می برند، هر مشقتی را به جان می خرند و گله یی ندارند.
تعبیر غزل:
سخت مجذوب و شیفته کسی شده ای که نمی توانی این شیفتگی و مجذوبیت را فاش سازی. چنان به او وابسته شده ای که یاد او جزیی از وجود شما شده است. هرگاه چنین حالتی در شما پملاقات شد، اول سعی کن فرد مورد اعتمادی پیدا کنی و صندوقچه قلبت را برای او بازگشایی.
منبع: فرارو