ثبت جهانی جنگل های ایران چه ارزشی دارد؟ - وبلاگ فناوری و تکنولوژی

به گزارش وبلاگ فناوری و تکنولوژی، وقتی جنگل ها به ثبت جهانی می رسد، نگاه جهانی را به خود معطوف می نماید که پروژه های مطالعاتی و اعتبارات خاصی برای آن در نظر گرفته می گردد اما به این معنا نیست که وقتی به ثبت جهانی رسید، مشکل جنگل های ایران حل می گردد.

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ فناوری و تکنولوژی، جنگل های هیرکانی ایران در میراث جهانی یونسکو ثبت شد؛ خبری که آدینه 14 تیرماه اعلام شد و بسیاری از فعالان محیط زیست را شادمان کرد زیرا پس از حدود 13 سال کوشش فعالان محیط زیست و مسئولان سازمان حفاظت از محیط زیست بالاخره کارشناسان اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت جنگل های هیرکانی را به عنوان دومین میراث طبیعی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رساندند. جنگل های هیرکانی پس از کویر لوت دومین اثر طبیعی مربوط به ایران هستند که در فهرست میراث طبیعی جهان ثبت شدند. این جنگل ها با وسعتی حدود دومیلیون هکتار از آستارا در شمال استان گیلان شروع می گردد و تا گلی داغ در شرق استان گلستان ادامه دارد و اسم خود را از نام قدیم گرگان به ارث برده اند. پراکندگی و پهنه جنگل های هیرکانی چهار استان کشور را در برگرفته است، به طوری که در جنوب دریای خزر از مازندران تا گیلان، گرگان و ارسباران، جنگل های هیرکانی نهاده شده اند. این جنگل ها به دلیل قدمت تاریخی گیاهان آن که از بازمانده های عصر یخبندان هستند از ارزش و اهمیت ملی و جهانی بسیاری برخوردارند و از سال ها پیش تاکنون در انتظار ثبت جهانی بودند. این جنگل ها از دهه های قبل به دلیل تغییرکاربری، توسعه ناپایدار، دخالت و دست اندازی انسان به طبیعت جنگل ، ساخت وسازهای غیرمجاز و ویلاسازی انبوه، آتش سوزی و توسعه بی رویه کشاورزی، برداشت غیرمجاز و غیرقانونی از منابع طبیعی و جنگل ها و ورود آفرود و طبیعت گردان با موانع بسیاری برای ثبت روبرو بود، به طوری که ایران از سال 2001 ثبت جنگل های هیرکانی را در زمره آثار جهانی یونسکو عنوان نمود و از سال 2007 به طور رسمی و جدی پیگیر و خواهان ثبت جهانی این جنگل ها در سازمان یونسکو شد، این جنگل ها ذخیره گاه زیست کره زمین هستند که از این پس با ثبت جهانی شان در یونسکو بودجه و اعتبار مستقل، تجهیز امکانات و توجه ویژه برای حفاظت از این مناطق به ایران اختصاص می یابد، البته بعضی فعالان محیط زیست معتقدند در صورتی که ایران نتواند براساس استانداردهای جهانی از این مناطق حفاظت کند این میراث طبیعی از لیست جهانی خارج خواهد شد.

جنگل های هیرکانی دارای پوشش گیاهی و جانوری غنی و بسیار منحصربه فردی هستند که تاکنون 58 گونه پرنده و 58 گونه پستاندار ازجمله یوزپلنگ معروف ایران و ببر مازندران در این جنگل ها شناسایی شده اند. همچنین این جنگل ها از نظر پوشش گیاهی بسیار غنی هستند، به طوری که بیش از 3200 گونه گیاهی در این جنگل ها قرار دارند و حتی بسیاری از گونه های آن تاکنون شناسایی نشده است.

ثبت جهانی جنگل های ایران چه ارزشی دارد؟

علی بالی، معاون دفتر زیستگاه ها و امور مناطق و مدیر ملی ثبت جنگل های هیرکانی به مزایا و آثار مثبت ثبت جهانی جنگل های هیرکانی در یونسکو پرداخت و اضافه کرد: پس از سال ها کوشش جمهوری اسلامی ایران توانست جنگل های هیرکانی را به عنوان دومین میراث طبیعی جهانی خود در یونسکو به ثبت برساند. ثبت میراث های طبیعی جهانی برعکس میراث های فرهنگی و تاریخی مراحل سخت و مسائل بیشتری دارد و مطالعات و اقدامات فنی و علمی دقیق تری را می طلبد، بنابراین با موضوع سازمان میراث فرهنگی و همکاری سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان جنگل ها بخش هایی از جنگل های شمال کشور را در نظر گرفتیم که در یونسکو به ثبت جهانی برسانیم. حدود 200هزار هکتار از محدوده های اصلی اثر که حدود90 درصد آنها شامل بخش هایی از پارک ملی گلستان، مناطق حفاظت شده جهان نما، جنگل ابر، هراز و البرز مرکزی و چهاردانگه و پارک جنگلی خشکه داران واقع در استان های گیلان، مازندران، سمنان و گلستان و همچنین سه سایت در منطقه سیاه رود رودبار و درفک می گردد، به عنوان میراث طبیعی جهانی در یونسکو به ثبت رسید.

مناطق معرفی شده در یونسکو سایت های منتخبی هستند که دارای حداقل تعارضات احداثی و دست خوردگی بودند، این موضوع از حدود هشت سال پیش در دست آنالیز و پیگیری نهاده شد. در اولین مرحله کشور آذربایجان می خواست بخشی از جنگل هیرکانی خود را در یونسکو به ثبت برساند. وسعت جنگل هیرکانی در آذربایجان حداکثر 20هزار هکتار است، در حالی که ما حداقل حدود دومیلیون هکتار جنگل هیرکانی در کشور داریم، به همین دلیل اعتراض کردیم و اجازه ندادیم جنگل های هیرکانی به نام کشور آذربایجان به ثبت جهانی برسد. مجددا دستگاه ها در جلسات متعدد نقشه راه مدونی تنظیم کردند که آن را برای یونسکو ارسال کردیم و خوشبختانه به تصویب هم رسید. اساس این پرونده معرفی مناطق و توجیه آن است و معیار آن این است که اثر بی نظیری یا کم نظیری در جهان باشد که نمونه دیگری در جهان نداشته باشد. جنگل های هیرکانی شمال کشور تنها بازمانده حاصل از عصر یخبندان در جهان هستند، البته چند لکه کوچک در اروپا وجود دارد اما بعضی از گونه هایی که در ایران است و شاخص ها و سن درختان واقعا در جهان بی نظیر است و از نظر تنوع زیستی نیز تغییرات زمین شناسی و اکولوژیک در دوره های مختلف زمین شناسی منحصربه فرد است، بنابراین این لکه ای که در ایران واقع شده است نه تنها اهمیت ملی دارد بلکه از اهمیت جهانی برخوردار است.

اولین هدف معرفی و ثبت میراث های طبیعی در جهان، حفاظت از آن مناطق است، به طوری که وقتی ما سایتی را به عنوان میراث طبیعی جهانی معرفی می کنیم تاثیر بسیاری در پذیرش گردشگر و توریسم در منطقه دارد و شاهد افزایش طبیعت گرد و توریست خواهیم بود، از سوی دیگر این افزایش گردش در معیشت و اقتصاد مردم بومی منطقه بسیار تاثیر گذار است، همچنین بخشی از این گردشگران را محققان و پژوهشگران محیط زیست و منابع طبیعی تشکیل می دهند که می توانند تحقیقات و مطالعات مختلفی در این مناطق انجام دهند. به عنوان مثال در اولین میراث طبیعی ایران به نام کویر لوت در استان کرمان و خراسان جنوبی و بخشی از سیستان، شاهد بودیم از زمان ثبت این اثر تعداد ورود گردشگران به این منطقه افزایش چشمگیری یافت و بخشی از توسعه معیشتی و درآمد مردم بومی منطقه را رونق داد.

همگان می دانند برای سازمان محیط زیست حفاظت از جنگل ها بسیار با اهمیت است و بسیاری از منابع محیط طبیعی و محیط زیستی ما تحت تاثیر عوامل مختلف ممکن است دچار تخریب شوند که ناشی از اجرای طرح های بزرگ راه سازی و انتقال خطوط نفت و گاز و سد سازی است. تاکنون شاهد مواردی از این دست بوده ایم اما پس از ثبت جهانی یک اثر کشور و سازمان های متولی موظفند استانداردهای جهانی آن را رعایت نمایند که این مساله سد محکمی در برابر تخریب محیط زیست ایجاد می نماید و پس از آن در مناطق منتخب هیچ گونه طرح های انسان ساخت و پروژه های عمرانی آسیب زا برای محیط زیست قابلیت اجرا پیدا نمی نمایند.

اختصاص ردیف بودجه و اعتبار مستقل به جنگل های هیرکانی

علاوه براین زمانی که اثری به عنوان میراث طبیعی ثبت جهانی می گردد، بودجه ای به عنوان سایت های جهانی از سوی سازمان میراث فرهنگی دریافت می نماید که می توانیم با استفاده از این بودجه افزایش پرسنل و گارد حفاظتی و افزایش فعالیت های تحقیقاتی را در دستور کار قرار دهیم و این مساله به کیفیت حفظ این مناطق یاری شایان توجهی می نماید. همچنین ممکن است در این مناطق اشکالاتی مانند چرای دام در جنگل یا بعضی تعارضات احداثی آسیب زا به محیط زیست وجود داشته باشد که می توانیم با استفاده از این بودجه، برنامه های مختلفی برای حل و برطرف این تعارضات در نظر بگیریم و جنگل نمونه اکوسیستمی به عنوان جنگل های هیرکانی داشته باشیم، البته این برنامه ها به صورت برنامه های دوساله، پنج ساله و 10ساله در قالب پرونده ارائه شده است. ضمن اینکه می توانیم با استفاده از بودجه و اعتبارات اختصاص یافته به این میراث طبیعی در خصوص خروج دام از جنگل یا در خصوص آفات و بیماری ها و تغییرات اقلیمی پژوهش های جدیدی انجام دهیم یا در خصوص اطفای حریق جنگل به کاهش آتش سوزی و تخریب جنگل یاری کنیم. هم اکنون از کل وسعت دومیلیون هکتاری جنگل های هیرکانی مناطقی را انتخاب کردیم که تعارضات حداقلی با استانداردهای جهانی در آن وجود داشته باشد، زیرا در غیر این صورت فاقد معیار لازم برای معرفی و ثبت جهانی است. سایت های انتخاب شده در برنامه ریزی ها و هماهنگی های لازم با دستگاه ها حداقل تعارضات ممکن را دارند و اگر هم در آینده تعارضی وجود داشته باشد، آن دستگاه متولی ناچار است راهکارهای دیگری برای این موارد پیشنهاد دهد.

هم اکنون 90 درصد مناطق معرفی شده در زمره مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست هستند ولی یک سازمان به تنهایی نمی تواند در این برنامه فعالیت کند، برهمین اساس شورای راهبری وجود دارد که از معاونان دستگاه های میراث فرهنگی، سازمان جنگل ها و محیط زیست تشکیل شده که در این شورا پیش بینی شده مدیر ملی جنگل های هیرکانی برای آن انتخاب گردد. این مدیر ملی وظیفه دارد با تشکیل کارگروه ها و کمیته ها در سطوح مختلف استانی و ستادی برنامه های تدوین شده را اجرا کند و در این برنامه های مدون سهم و وظیفه هر دستگاه معین شده است. به عنوان مثال برای استان گیلان یک مدیر محلی و یک پایگاه محلی، مازندران دو پایگاه محلی، سمنان یک پایگاه و استان گلستان نیز یک پایگاه محلی پیش بینی شده است. این مدیران موظفند با هماهنگی اعضای شورای راهبری در قالب توضیح وظایف با هماهنگی فرمانداری، استانداری و دهیاران نهادهای مردمی شورایاری ها و مردم محلی و دستگاه های ذی ربط برنامه ها را اجرا نمایند و وظیفه نظارت بر اجرای این برنامه ها را برعهده دارند. برای آموزش مردم بومی در راستای حفظ جنگل های هیرکانی و مشارکت آنها در این زمینه نیز پیش از این اقدامات و برنامه هایی اجرا شده و آگاهی بخشی و اطلاع رسانی به همه مردم نیز در قالب برنامه های مختلف و جلسات متعددی برای آینده پیش بینی و گنجانده شده است.

نابودی درخت 500 ساله به بهای 5 میلیون تومان

هادی کیادلیری، رئیس انجمن جنگلبانی ایران با ارائه توضیحاتی در خصوص قدمت و ارزش جنگل های هیرکانی گفت: این جنگل ها حدود دومیلیون هکتار وسعت دارند که در قسمت نوار جنوبی دریای خزر از آستارا تا گلی داغی استان گلستان کشیده شده اند. این جنگل ها یک درصد خاک کشور را به خود اختصاص داده اند. این وسعت محدود چنان ارزش جهانی داشت که باید آن را ثبت می کردند، زیرا بازمانده عصر یخبندان گذشته است. از چندهزار سال قبل در دوره یخبندان -که در این عرض جغرافیایی جنگل ها از بین می روند- تنها جنگل های باقی مانده که گونه های گیاهی و جانوری خود را حفظ می نمایند جنگل های شمال ایران به نام هیرکانی ایران هستند که قدمت بعضی گونه ها به میلیون ها سال قبل می رسد و در جهان هم به نام ایران شناخته شده اند، به عنوان مثال می توان به شمشادها و درختان انجیلی اشاره نمود. ببر مازندران را فقط در این منطقه داشتیم که وقتی از بین رفت نسل این گونه در جهان منقرض شد. بسیاری از گونه های حشرات و گیاهان در شمال کشور هستند که ناشناخته مانده اند و مجموعه این ارزش ها شامل قدمت و تنوع و باستانی بودن گونه های گیاهی و جانوری در جنگل های هیرکانی به لحاظ تاریخی و میراث طبیعی باعث شد آن را به عنوان یک اثر طبیعی جهانی ثبت نمایند. خوشبختانه وقتی این جنگل ها به ثبت جهانی می رسد، نگاه جهانی و بین المللی را به خود معطوف می نماید که پروژه های مطالعاتی و تحقیقات و اعتبارات خاصی برای آن در نظر گرفته می گردد و به انتقال تکنولوژی و علم در کشور ما یاری می نماید اما به این معنا نیست که وقتی به ثبت جهانی رسید، مشکل جنگل های شمال ایران حل می گردد. مشکل این جنگل ها باید به دست مردم و دولت و مسئولان حل گردد و این ثبت جهانی به ما یاری می نماید تا بتوانیم از ظرفیت ها و پتانسیل نهادهای بین المللی و سایر کشورهای جهان در این راستا بهره مند شویم.

جنگل های هیرکانی قربانی انسان های سودجو

ما باید نسبت به تخریب و آسیب به محیط زیست بازنگری داشته باشیم که این ارتباطی به ثبت جهانی جنگل های هیرکانی ندارد، زیرا باید آن را برای کشور خود حفظ کنیم. متاسفانه به بهانه های توسعه چنان دستبرد و دخالتی در جنگل ها داشتیم که وسعت این مناطق در طول سال ها رو به اضمحلال رفته است. ما چندین برابر ظرفیت جنگل ها از آنها بهره برداری و بدون مطالعه علمی و کارشناسی مجوز تغییر کاربری و ویلاسازی در این مناطق را صادر کردیم. در طول سال های اخیر بخش عظیمی از جنگل های هیرکانی به واسطه حضور انسان به ورطه نابودی کشیده شده است. متاسفانه مسئولان و دستگاه های متولی نتوانستند مانع از سوءاستفاده و تغییر کاربری و ویلاسازی سودجویان در این مناطق شوند و تنها جریمه نقدی اندکی برای این افراد در نظر گرفتند، در حالی که بخش انبوهی از این مناطق تغییر کاربری و اراضی دادند و ویلاسازی در سطح بسیار گسترده در داخل جنگل ها صورت گرفته و هتل ها و آپارتمان های 10 طبقه ساختند و چهره زشتی در طبیعت ایجاد کردند. بزرگرا ه هایی در این مناطق احداث کردیم بدون اینکه به آینده این جنگل ها فکر کنیم و طبیعت را تکه تکه کردیم. روستاهای سنتی نیز جزئی از هویت جنگل های هیرکانی بودند که همه آنها را به اسم توسعه، رفاه و آسایش مردم با ساخت ویلا و جاده به محلی برای خوش نشینان پایتخت تبدیل کردیم و فرهنگ سنتی روستایی مردم بومی جنگل هیرکانی را از بین بردیم، در حالی که اینها عامل جذب گردشگر در مناطق جنگل های هیرکانی بود.

تخریب 42 درصد از جنگل های شمال کشور

با احداث جاده و ویلاسازی یک اکوسیستم طبیعی را قطعه قطعه و پیوستگی اکوسیستمی را نابود کردیم و یکی از دلایل نابودی اکوسیستم ها در جهان تکه تکه شدن روستاهاست. آفات و بیماری های به وجود آمده در گیاهان جنگل هیرکانی ناشی از برهم زدن تعادل طبیعی این مناطق است و به صورت خود به خود ایجاد نمی گردد. جنگل های هیرکانی از میلیون ها سال پیش تاکنون خود را زنده و طبیعی نگه داشتند اما بر اثر رفتار انسانی سالانه شاهد تخریب بخش عظیمی از آنها هستیم، به طوری که در طول سال های اخیر شاهد تخریب 42درصد از جنگل های شمال کشور بودیم. ما پنج برابر میزان توانمندی و ظرفیت جنگل از آنها برداشت نموده ایم و اگر بازنگری و تغییری نسبت طرح های عمرانی و مالی و محیط زیستی در جنگل ها صورت نگیرد تا 30 سال آینده نوار شمالی کشور خالی از جنگل خواهد شد و اثری از جنگل های هیرکانی باقی نخواهد ماند.

نابودی 40میلیون شمشاد ایرانی در 5 سال

متاسفانه در طول پنج سال اخیر 40 میلیون درخت شمشاد از بین رفته است؛ گیاهی که به نام درخت ایرانی در جهان مشهور بود، به طوری که درخت 500 ساله را به قیمت پنج میلیون تومان نابود کردیم، درحالی که 500 سال زمان برای رشد این درخت کمیاب و گونه خاص صرف شده بود. متاسفانه انسان ها به بهانه فقر، ایجاد اشتغال، توسعه راه و شهرسازی و ویلاسازی در طبیعت این مناطق دخالت کردند، در حالی که فقر مردم بهانه ای برای بهره کشی ما از طبیعت بود. مسئولان، نمایندگان مجلس و سیاستمداران کشور به بهانه توسعه اشتغال و ایجاد صنعت بدون هیچ نوع نگاه علمی و کارشناسی طرح هایی ارائه می دهند که به نابودی و تخریب جنگل منجر می گردد که باید به مرور زمان به اصلاح و بازنگری در تصمیمات خود بپردازند. البته ایران پیش از ثبت جهانی هیرکانی در راستای حفظ محیط زیست جنگل ها پیشقدم شد و طرح تنفس و استراحت جنگل در این راستا گام بسیار مثبتی بود که بهره برداری و قطع درختان جنگل را ممنوع نمود.

از ثبت جهانی جنگل های هیرکانی شادمان باشیم یا ناراحت؟

سهیل اولادزاد، فعال محیط زیست در خصوص ثبت جهانی جنگل های هیرکانی در یونسکو گفت: هنوز نمی دانیم از این خبر شادمان باشیم یا ناراحت، زیرا معلوم نیست برنامه ریزی ها و سیاست های مسئولان کشور در خصوص حفظ و نگهداری جنگل ها تغییر خواهد نمود یا خیر. متاسفانه حفاظت از جنگل های ایران آنقدر متولی و بانی دارد که خود دستگاه ها نیز نمی دانند چه کسی متولی اصلی رسیدگی به این موضوع است. هم اکنون سازمان جنگل ها، سازمان حفاظت محیط زیست، جهاد کشاورزی و بنیاد مسکن جزء دستگاه های متولی جنگل ها به شمار می آیند که سازمان محیط زیست فقط مسئولیت حفظ و نگهداری از 10درصد جنگل ها را برعهده دارد. سوال اینجاست در ثبت جهانی یونسکو محل دفع زباله ها و پسماند در جنگل چه می گردد؟ رسیدگی و پاکسازی رودخانه های موجود در جنگل های هیرکانی که بسیار آلوده است و گونه های ماهی بسیاری که به دلیل آلودگی بیش ازحد رودخانه ها در این منطقه از بین رفته با چه کسی است؟ روستاهایی که متر به مترشان به فروخته شده است در کجای این ثبت جهانی جای می گیرند؟ چه نهادی به آفرودهایی که به منطقه جنگل های هیرکانی وارد می گردد و بستر جنگل را نابود می نمایند، هشدار می دهد؟ سازمان یونسکو همانگونه که جنگل های هیرکانی ایران را به عنوان دومین میراث طبیعی ایران در فهرست میراث جهانی ثبت کرد به همان سادگی هم می تواند این میراث را از لیست خارج کند. هم اکنون فقط محدوده غربی هیرکانی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت جهانی رسیده و بخش عمده مناطق هیرکانی در این بخش ثبت نشده است، زیرا تاکنون بخش عظیمی از جنگل های این منطقه را نابود نموده ایم و عامل انسانی از هر طرف به رشته جنگل های هیرکانی حمله نموده است.

تغییر ماهیت جنگل ها در دهه 80

سازمان جنگل ها در دهه 80 تمام جنگل ها را تغییر ماهیت و تغییر کاربری داد، به طوری که در جنگل های پهن برگ گیاهان سوزنی برگ کاشتند. سازمان جنگل ها در جنگلی که ما گونه های بسیار خوب گیاهی مانند انجیلی داشتیم، گیاه توسکا و گونه های مهاجمی مانند اقاقیا را در این بخش کاشت، همچنین از 6 سال پیش تاکنون شمشادهای جنگل هیرکانی درحال نابودی است و همه از این ناراحت و نالان هستند اما هیچ کس متولی درمان شمشادهای آفت زده نشد. همه مردم از ثبت جهانی جنگل های هیرکانی شادمانند اما من تعجب می کنم، زیرا شمشادهای ما به عنوان یک گونه گیاهی بزرگ و منحصربه فرد از بین رفت و هیچ کس توجهی نکرد، در حالی که براساس مواد قانونی سازمان جنگل ها این گیاه یک گونه حمایت شده و ممنوع القطع است. متاسفانه تمام گونه های شمشاد درکل پهنه شمال کشور درحال نابودی هستند اما هیچ کس توجهی نمی نماید و امروزه دیگر درخت شمشاد برگ دار در جنگل دیده نمی گردد، در حالی که آیا نمی شد زمانی که آفت به گیاهان شمشاد این منطقه افتاد در یک اشل کوچک تر آن را درمان و حفظ می کردند. همین دولتی که پیشنهاد ثبت جهانی جنگل های هیرکانی در یونسکو را ارائه نموده است، چطور پیگیر سد سازی در جنگل های هیرکانی می گردد؟ مگر سد البرز مرکزی، سد کسلیان، سد شفارود، سد لاسک و سد نکا از طرف چه کسی پیشنهاد و ساخته شد؟ مگر غیر از این است که همه این سدها در وسط جنگل های هیرکانی ساخته شده اند. هکتارهای جنگل هیرکانی را به بهانه سد سازی زیر آب بردند.

یونسکو مانع تخریب جنگل های هیرکانی می گردد؟

ما باید با واقعیت کنونی وضعیت جنگل ها روبه رو باشیم، زیرا اگر واقعا خواهان حفاظت از جنگل های هیرکانی بودیم احتیاج به ثبت جهانی در یونسکو نداشتیم و باید به هر نحوی از آن حفاظت می کردیم. پیش از این هم تالاب میانکاله و سایر تالاب هایی که هم اکنون از بین رفته در کنوانسیون بین المللی رامسر ثبت شده بود و بیش از 40 سال از چنین ثبتی می گذرد اما دیگر نابود شده و هم اکنون تالابی در این مملکت نداریم، اما آیا آن کنوانسیون کاری برای ما انجام داد؟ مگر غیر از این است که وقتی سطح آب تالاب از میانگین استاندارد جهانی خارج شد، آن را از ثبت جهانی خارج کرد؟ آیا یونسکو می تواند عامل بازدارنده ای برای تخریب جنگل های ایران باشد؟ مگر نه اینکه شروطی دارد که اگر انجام ندهیم آن را از ثبت جهانی خارج می نماید. هم اکنون محل دفن زباله های رشت در سراوان فاجعه به وجود آورده و در شیرگاه، پلنگ دره و الیمالات نور جنگل های عباس آباد بهشهر و جنگل های دوهزار و سه هزار تنکابن نیز با فاجعه تخلیه پسماند در جنگل روبرو هستیم که اینها در بخش جنگل های هیرکانی واقع شده و متاسفانه روزانه بین 500 تا یک هزار تن زباله در این مناطق تخلیه می گردد و حجم عظیمی از شیرابه ها وارد جنگل می گردد، مگر یونسکو در این بخش می تواند کاری انجام دهد؟ آیا می خواهیم بیل بردارد زباله های ما را جمع آوری کند؟ بر همین اساس اگر ما به روند آسیب زای خود ادامه دهیم به سادگی هیرکانی را از ثبت جهانی خارج می نمایند و به راحتی یک سهمیه کشور ما از بین می رود، همان گونه که تالاب های بسیاری از ایران به عنوان میراث طبیعی به ثبت جهانی رسیده بود و به دلیل عدم رعایت اصول و استانداردهای آن سازمان از لیست خارج شد. نهادهای بین المللی می توانند با اعمال بعضی فشارها بر دولت ها و حاکمیت عضو از بروز بعضی اتفاقات و آسیب ها جلوگیری نمایند اما در صورتی که کشورهای عضو در حفظ میراث طبیعی خود کوشا نباشند به راحتی آنها را از لیست جهانی خارج می نماید و این خروج تبعات و پیامدهایی برای دولت های عضو به همراه ندارد، بنابراین وقتی ما به تعهدات ملی و میهنی خود متعهد نیستیم چطور می خواهیم به کنوانسیون های بین المللی پایبند باشیم.

منبع : فرهیختگان

بازگشت به صفحه رسانه ها